سوز دل زینب

همچو پاییز برگ و بارم چیدو رفت                    ناله های جان گدازم دید رفت  

گفتمش جانم مرو جانم تویی                        بر نگاهم خندهای پاشیدو رفت 

آه ندانستم چه خبط کردم که او                      دست گرمش بر تنم سایید رفت  

رفتنش بار گران بر دل نهاد                            بی نشان و بی صدا خوابیدو رفت  

زندگی با او چه عشق بود امید                      خوش به حالش ، بذر عشق پاشیدو رفت